اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ بَاقِرِ الْعِلْمِ وَإِمَامِ الْهُدَى وَ قَائِدِ أَهْلِ التَّقْوَى وَ الْمُنْتَجَبِ مِنْ عِبَادِکَ اللَّهُمَّ وَکَمَا جَعَلْتَهُ‏ عَلَماً لِعِبَادِکَ‏ وَمَنَاراً لِبِلَادِکَ وَمُسْتَوْدَعاً لِحِکْمَتِکَ وَمُتَرْجِماً لِوَحْیِکَ وَأَمَرْتَ بِطَاعَتِهِ وَ حَذَّرْتَ عَنْ مَعْصِیَتِهِ فَصَلِّ عَلَیْهِ یَا رَبِّ أَفْضَلَ مَا صَلَّیْتَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ ذُرِّیَّهِ أَنْبِیَائِکَ وَأَصْفِیَائِکَ وَ رُسُلِکَ وَ أُمَنَائِکَ یَا رَبَّ الْعَالَمِینَ.(۱)

در کتاب منتهی الآمال مرحوم حاج شیخ عباس قمی رحمه الله علیه(ج۲،ص۱۲۹) چنین آمده است:
ابوبصیر گفته است که از حضرت باقر علیه السلام شنیدم که به مردی از اهل افریقیه فرمود حالت راشد چگونه است؟عرض کرد وقتی که من بیرون آمدم از وطن، زنده و تندرست بود و سلام فرستاد بر شما. حضرت فرمود: خداوند او را رحمت کند. عرض کرد راشد مرد؟ فرمود : آری ، گفت چه زمان؟فرمود:دو روز بعد از بیرون آمدن تو ، عرض کرد به خدا سوگند مرض و علتی نداشت. حضرت فرمود: مگر هر که می میرد به سبب مرض و علت می میرد؟ راوی گوید: گفتم راشد کیست؟ فرمود : از موالیان و محبان ما بود، پس فرمود:
هرگاه چنان دانستید که از برای ما نیست چشم هایی که ناظر شما باشد و گوش هایی که شنونده آوازهای شما باشد، پس بد چیزی دانسته اید، بخدا سوگند که بر ما پوشیده نیست چیزی از اعمال شما، پس ما را جمیعاً حاضر دانید و خویشتن را عادت به خیر دهید و از اهل خیر باشید که به آن معروف باشید. به درستی که من به این مطلب امر می کنم اولاد و شیعه خود را.
نمی دانم ما را در زمره ی محبان و شیعیان خود به حساب می آورید یا نه، اما نیک می دانم که به همه ی اعمال و رفتار و گفتار ما آگاه هستید. شرم دارم که بگویم می دانیم و باز دست و زبان خویش را به گناه می آلاییم و خود را در محضر خداوند سبحان نمی بینیم و به محضر شما می آییم که دستمان را بگیرید و شفاعتمان را بپذیرید و هدایتگرمان باشید. دلمان میخواهد عادت به خیر داشته باشیم و چه خیری بالاتر از اینکه ما را شیعه ی شما بدانند و معروف به نام شیعه باشیم! کاش اینگونه باشد.
یا صاحب الزمان، ای امام منتظر، دعایمان کن که در شب شهادت باقر العلوم علیه السلام ، سخت محتاج دعایی هستیم که تا آسمان هفتم بالا رود و به استجابت برسد،. دعایمان کن که در لحظه آخر زندگیمان معروف به خیر باشیم و ما را به عنوان شیعه شما به خاک بسپرند و در جاهلیت نشناختن امام بر حق خویش از دنیا نرویم.

_______________________________

۱)مصباح المتهجد و سلاح المتعبد، ج‏۱، ص۴۰۳

۲)عباس قمی، منتهی الآمال، ج۲، بی جا: انتشارات هلال، ۱۳۷۶.