​به مشکلات پیش رویت نگاه کن، به تمام چیزهایی که فکرت را مشغول ساخته و دغدغه ات شده اند ، به آرزوهایی که دوست داشته ای به آنها برسی و نرسیده ای، فکر کن. به دردهای درون سینه ات بنگر ، به چیزهایی که قابل گفتن برای دیگران نیست و در عمق وجودت خانه کرده است و گمان میبری که بزرگترین مشکل دنیاست که هیچکس نیست تا دستت را بگیرد؛خلاصه آنکه غصه هایت را بشمار وبه آنها فکر کن، عمیق تر از همیشه به آنها فکر کن…. به همه غصه هایت که نگاه میکنی، برایت کوهی میشود بلند با دره های عمیق و راه های پرفراز و نشیب و میپنداری چقدر زندگی بر تو سخت گرفته است.

حالا به غصه های دیگران بنگر و پای درد و دل دیگران بنشین و به زندگی ها و سختیهایی نگاه کن که درمانی ندارند و یا آنچنان بزرگند که هیچ بشری توان حل کردن آن مشکلات و غصه ها را ندارد حتی اگر ثروتی عظیم در اختیار داشته باشد. مانند بیماریهایی سخت که درمان ندارند و یا آرامش و امنیتی که وجود ندارد و یا خیلی چیزهای دیگر..‌  حالا دیگر مشکلات و غصه هایت، غصه نیستند، شوخیهای روزگارند که میخواهند تو را بسازند تا بزرگ شوی و رشد کنی. حالا ببین آیا هر روز میتوانی به غصه های دیگران بنگری ، به کودکی که در یمن ، فلسطین و افغانستان و…. در جلوی چشمان مادرش کشته میشود ، به جوان برومندی که در مسجد یا مدرسه ای به جرم مسلمان بودن ترور میشود و یا با بمبی به شهادت میرسد ، به کودکی که از گرسنگی و فقر جان خود را از دست میدهد و یا به بیماری که به خاطر نبود دارویی با دردی بزرگ به پیشواز مرگ میرود…..‌ سخت است ، بی نهایت سخت است که هر روز این صحنه ها را ببینی و شب با آرامش سر بر بالین بگذاری، سخت است که ندانی در فردایی که انتظارش را میکشی، دوباره چه خواهی دید، مصیبتی بزرگ مانند از دست دادن عزیزانت و یا مرگی برای خودت و غمی برای عزیزانت….. حالا تنها برای این غصه هایی که نداری باید زبان به شکر بگشایی ، شکری بزرگ و بی انتها، دیگر غصه هایت ، غم نیستند، فقط آمده اند تا بگویند ، در هر لحظه بگو شکر 

نمیدانم در طول سال چند بار به غصه های عظیم دیگران فکر میکنی و به خاطر آنها چند بار خواب بر چشمانت نمی آید و خوابهایت آشفته میشوند،…..

فردا روز قدس است، روز اسلام… اگر به غصه های دیگران فکر نمیکنی، به چشمان اشکبار و دستان به دعا بلند شده مردی بنگر که هر روز و هر روز نه تنها از غصه شیعیانش بلکه از غصه ی هر مسلمانی دلش به درد می آید، به غصه های مردی که چون جدش بر هدایت مردم کمر همت بسته است و از هر ظلم و ستمی بیزار است ، به امام زمانت فکر کن و به آرزوی فرجی که فرج در آن است. راهپیمایی روز قدس یک استغاثه ظهورخواهی است ، پس برخیز ، این استغاثه ظهور خواهی ، به قدمهایی است که بر میداری ، به شعارهایی است که بر ضد ظلم و ستم مستکبران سر میدهی، این اولین آزمون عملی است پس از ان استغاثه ظهور خواهی شب های قدر و پس از دعاهایی که با الغوث الغوث همراه بود..‌..

وقت برخاستن است نه فقط برای فلسطین ، برای مردی که سالهاست منتظر است، پس بی تردید برخیز و استغاثه ظهور خواهیت را بلند فریاد بزن:

اللهم صل علی الکهف الحصین و غیاث المضطر المستکین حجتک و کلمتک الناموس الاکبر الامام المهدی المنتظر  اللهم عجل فرجه و سهل مخرجه و اجعلنا من انصاره واعوانه و الفائزین بلقائه. اللهم عجل لولیک الفرج .